สระในภาษาบาลี

ก่อนพูดถึงเรื่องสระมาทำความรู้จักกับอักขระหรืออักษรกันก่อนครับ

อักขระในภาษาบาลีหมายถึงสระและพยัญชนะรวมกัน มีทั้งสิ้น 41 ตัว ประกอบด้วย สระ 8 และพยัญชนะ 33

สระในภาษาบาลีนั้นมีทั้งสิ้น 8 ตัว ได้แก่  อ  อา  อิ  อี  อุ  อู  เอ  โอ

สระทั้ง 8 ตัวนี้มีชื่อเรียกเฉพาะว่า นิสสัย สามารถออกเสียงได้โดยลำพัง รวมถึงสามารถทำให้พยัญชนะออกเสียงได้ด้วย

สระแบ่งตามลักษณะได้ 2 แบบคือ แบ่งตามความสั้นยาว และแบ่งตามสระแท้และผสม ดูตารางประกอบเลยจ้ะ

 

ดูตารางแล้ว มาทำความรู้จักกับชื่อเฉพาะกันนะครับ

รัสสระ หมายถึง สระเสียงสั้น ได้แก่ อ อิ อุ

ทีฆสระ หมายถึง สระเสียงยาว ได้แก่ อา อี อู เอ โอ

สุทธสระ หมายถึง สระแท้ ได้แก่ อ อา  อิ  อี  อุ  อู

สังยุตตสระ หมายถึง สระผสม ได้แก่ เอ โอ

ครุ หมายถึงเสียงหนัก ได้แก่สระทีฆะล้วน (เสียงยาว) หรือสระที่เป็นรัสสะ (เสียงสั้น) แต่มีพยัญชนะสังโยค หรือ มีนิคหิต () อยู่เบื้องหลัง ตัวอย่างเช่นคำว่า ภูปาโล  เอสี  มนุสฺสินฺโท  โกเสยฺยํ  เป็นต้น

ลหุ หมายถึงเสียงเบา ได้แก่สระรัสสระล้วน (เสียงสั้น) ตัวอย่างเช่นคำว่า  ปติ  มุนิ  เป็นต้น

เรื่องสระมีแค่นี้ครับ…

ถือว่าไม่ยากเลยสำหรับการเรียน สิ่งที่ควรจำสำหรับเรื่องนี้คือคำเฉพาะนั่นเอง  อักขระ รัสสะ ทีฆะ สุทธะ สังยุตตะ ครุ ลหุ

แต่ละคำหมายความว่ายังไง แล้วก็มีสระอะไรบ้าง แค่นี้ก็ทำข้อสอบได้แล้ว